Kartal escort sahiline vuran dalgaların sesi, Elif için her sabahın başlangıcını hatırlatıyordu. Yirmi üç yaşındaki genç kadın, gecenin yorgunluğunu henüz üzerinden atamamış olsa da martıların sesiyle uyanmayı seviyordu. Çünkü her sabah, içinde hâlâ sönmemiş bir umudun olduğuna dair küçük bir hatırlatmaydı.
Elif hayatına kolay bir yoldan başlamamıştı. Küçük yaşta ailesini kaybetmiş, akrabalarının vip yanında tutunamamış, ardından İstanbul’un kalabalığında bir başına kalmıştı. Maddi sıkıntıların ve çaresizliğin arasında, kimsenin tercih etmeyeceği ama bazılarının mecbur kaldığı bir yola sürüklenmişti. Her gece Kartal escort arka sokaklarında hayatını kazanabilmek için çalışıyor, her sabah ise sahile yürüyerek kendi içindeki sessizliği onarmaya çalışıyordu.
Ama Elif hep şuna inanıyordu: “Ben yaptığım işten ibaret değilim. Bir gün başka bir hayatım olacak.”
Bu cümle, onu ayakta tutan tek şeydi.
Bir akşam, işler her zamanki gibi değildi. Yağmur bardaktan boşanırcasına yağıyor, rüzgâr sokakların arasından uğulduyordu. Elif kendisini korumaya çalışırken Kartal vip escort Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nin önünde bir bankta bekledi. O sırada yaşlı bir kadın kayıp düşerek yere çakıldı. Etrafta kimse yoktu. Elif koşup kadını kaldırdı, hastaneye götürdü ve saatlerce yanında bekledi.
Kadının adı Mürüvvet’ti. Yalnız yaşıyordu ve evine dönecek gücü yoktu. Elif onu bırakıp escort gidemedi. Tekerlekli sandalyede evine kadar götürdü, çay demledi, yaşlı kadının ilaçlarını takip etti. O gece, ilk kez biri Elif’in elini tuttu ve şöyle dedi:
“Sen kötü biri değilsin kızım. Hayat ne yapmanı zorladıysa, sen yine de insan kalmışsın.”
Bu cümle Elif’in kalbine bir ışık gibi düştü.
Mürüvvet teyze, birkaç gün sonra Elif’i tekrar çağırdı. Ona bir oda teklif etti; ufak bir ücretle temizlik ve yemek işlerine yardım etmesini istedi. Elif önce tereddüt etti, çünkü alıştığı hayatın dışına adım atmak korkutuyordu. Ama içindeki o küçük umut kıpırdadı.
Bir yanıt yazın