Pendik escort sokakları gece olunca başka bir dünyaya dönüşürdü. Denizden gelen serin rüzgâr, terk edilmiş binaların arasından süzülür, kaldırımlara düşen yağmur damlalarını titretirdi. Melis, yirmi yaşındaydı, ama yüzündeki yorgunluk yılların ağırlığını taşır gibiydi. Pendik escort arka mahallelerinden birinde, rutubetli bir apartmanda tek başına yaşıyordu. Annesi yıllar önce vefat etmiş, babası ise onu küçük yaşta terk etmişti. Hayatta kalabilmek için kendi başına mücadele etmek zorundaydı.
Gündüzleri markette çalışıyor, geceleri ise istemediği işleri yapmak zorunda kalıyordu. İşten eve dönerken, sokak lambalarının solgun ışığında dolgun memeli yürürken kendi yansımasını görmek ona yabancı geliyordu. Her adımı, umut ve çaresizlik arasında gidip gelen bir dengeyi temsil ediyordu. İnsanların bakışları, bazen merhametli bazen küçümseyici, ruhunu yoruyordu.
Bir gece, sahil yoluna doğru yürürken yağmur hafifçe çiseliyordu. Dalgaların kıyıya vurduğu ses, Melis’in yorgun ruhunu bir nebze olsun sakinleştirdi. Banklardan birine oturdu ve denizi izledi. O sırada yanına yaşlı bir kadın yaklaştı.
“Kızım, yalnız mısın?” diye sordu, gözlerinde şefkat vardı.
Melis sadece başını salladı, sözler boğazına düğümlenmişti.
“Bazen insanlar yardım eli uzatır,” dedi kadın. “Bunu kabul etmek cesaret ister. Ama bazen tek ihtiyacın olan bu olabilir.” Kadın, elindeki broşürü Melis’e uzattı.
Melis ilk başta tereddüt etti. Ama kadının gözlerindeki samimiyet, içinde küçük bir umut dolgun memeli kıvılcımı yaktı. Ertesi sabah, merkez kapısında uzun süre bekledi. Kalbi hızlı atıyor, elleri titriyordu. Derin bir nefes aldı ve içeri girdi. Kadınlar onu yargılamadı; dinlediler, sarıldılar. Melis dikiş ince belli kursuna kaydoldu ve temizlik işine başladı.
Bir yanıt yazın