Ümraniye escort arka sokakları, geceleri hep aynı sessizliği taşırdı. Sokak lambalarının loş ışığında titreyen gölgeler, sanki şehrin gizlediği hikâyeleri götten fısıldardı. İşte o gölgelerden birinin adı Derya idi. Henüz yirmi üç yaşında olmasına rağmen, yaşadığı acılar yüzüne çizilmiş gibiydi.
Bir zamanlar umut dolu bir kızdı. Lise yıllarında hem derslerinde başarılıydı hem de resim yapmayı çok severdi. Hayali, Güzel Sanatlar’a girmekti. Ama hayat, her zaman hayaller kadar güzel değildi. Babası içkiyle, annesi hastalıkla sert esc savaşıyordu. Evin yükü Derya’nın omuzlarına binmişti. Gündüzleri bir tekstil atölyesinde çalışıyor, geceleri yaşlı annesine bakıyordu.
Fakat bir gün atölye kapandı. Patron iflas etmişti, işsiz kaldı. Ev kirası, ilaç parası, borçlar… Derya’nın omzundaki yük her geçen gün ağırlaştı. Kapısını çaldığı hiçbir işte uzun süre tutunamadı. İnsanların acımasız bakışları, çaresizliğini daha da derinleştiriyordu.
Bir gece, çaresizliğin ortasında tanıştığı bir kadın, ona “Hayatta kalmak için bazen cimcif başka yollar gerekir,” dedi. O yolu Derya önce reddetti, sonra bir sabah annesinin ilaç kutusunun boş kaldığını görünce kabul etmek zorunda kaldı.
O günden sonra Ümraniye escort geceleri onun sahnesi oldu. Kimse onun hikâyesini bilmezdi; herkes yalnızca gördüğünü yargılardı. Ama o her sabah eve döndüğünde aynaya baktığında kendini tanıyamıyordu.
Zaman geçti, annesi hastaneye kaldırıldı. Derya, kazandığı parayla tedavisini üstlendi ama içi hep yanıyordu. Bir gün, hastane koridorunda yaşlı bir hemşire ona sessizce, “Kızım, insan ne olursa olsun yeniden başlayabilir,” dedi. O cümle, Derya’nın kalbinde bir kıvılcım yaktı.
Birkaç hafta sonra Ümraniye vip escort bir kadın dayanışma derneğine gitti. İlk başta konuşamadı, sadece ağladı. Kimse onu suçlamadı. Her gün biraz daha cesaretlendi, dikiş kursuna yazıldı. Ellerini artık geçim için değil, üretmek için kullanmaya başladı.
Bir yanıt yazın