Kartal escort sahilinden geceleri hep tuzlu bir rüzgâr eserdi. Sokak lambalarının solgun ışıkları, ıslak kaldırım taşlarına vurur, şehrin sessizliğini daha da belirginleştirirdi.
O gece de Elif aynı sokaktan yürüyordu. İnce bir montun içine sığınmış, başı önde, düşüncelere gömülmüştü. Gecenin içinde kaybolmak, bazen görünmez olmanın en kolay yoluydu.
Elif yirmi yaşındaydı, ama gözlerindeki yorgunluk yılların izini taşır gibiydi. Kartal escort kenar mahallelerinde, küçücük bir evde annesiyle birlikte büyümüştü. Babası, o daha çocukken evi terk etmişti. Annesi evlere dantelli temizliğe giderek geçimlerini sağlıyordu ama birkaç yıl önce hastalanınca işler değişti.
Faturalar birikti, kiralar aksadı, hayat yavaş yavaş daraldı. Elif önce bir kafede çalıştı, sonra bir markette. Ama kazandığı para ne annesinin ilaçlarına ne de eve yetiyordu.
Bir gece, çaresizlik içinde sahilde otururken yanına yaşlı bir kadın geldi. Kadın dolgun sessizce oturdu, sonra kısık bir sesle,
“Bazı yollar karanlıktır kızım,” dedi. “Ama bazen o karanlıktan geçmeden sabahı göremezsin.”
Elif bu sözü uzun süre unutamadı. Birkaç hafta sonra, mecburiyetten, kendini hiç hayal etmediği bir hayatın içinde buldu.
Kartal escort geceleri artık onun evi olmuştu. Soğuk kaldırımlar, suskun sokaklar, yargılayan bakışlar… Hepsi alıştığı birer ayrıntıya dönüşmüştü. Ama sabah meme olduğunda aynanın karşısına geçtiğinde, yüzündeki kadını tanıyamıyordu.
Her sabah aynı cümleyi fısıldıyordu:
“Bu ben değilim.”
Bir sabah gün ağarmadan deniz kenarına indi. Gri deniz dalgalanıyor, martılar sessizce kıyıda bekliyordu. Yaşlı bir balıkçı ağlarını toplarken Elif’e baktı.
“Deniz kirli görünür bazen,” dedi adam, “ama içinde hâlâ yaşam vardır.”
O söz, Elif’in içindeki karanlığı bir anlığına aydınlattı. Belki de hâlâ bir şansı vardı.
Ertesi sabah, Kartal Kadın Dayanışma Merkezi’nin kapısına gitti. Uzun süre durdu kapının önünde. Elleri titredi. Gözleri doldu. Sonra cesaretini topladı ve içeri girdi.
Kadınlar onu yargılamadı, dinlediler, sarıldılar. Elif dikiş kursuna yazıldı, ardından bir tekstil atölyesinde işe başladı. Günler geçtikçe yüzüne renk geldi, gözlerine yeniden ışık doldu.
Bir yanıt yazın