Kartal escort Nuran, Kartal’ın yukarısındaki eski mahallelerden birinde yaşıyordu. Aydos Ormanı’na yakın, tepeden aşağıya doğru uzanan dar sokaklardan birinde, üç katlı bir apartmanın bodrum katındaydı evi. Ya da daha doğrusu, yeri. Güneş buraya geç uğrar, erken giderdi. Tıpkı Nuran gibi.
Bir zamanlar öğretmendi. Sınıfında çiçekli elbiseler giyen, çocuklara masallar anlatan bir kadındı. Fakat sonra bir şey oldu. Önce bir iftira, ardından bir soruşturma, işsizlik, yalnızlık… Derken hayatını toparlayacağım derken borçlandı, yanlış adamlara sığındı, sonra sokaklar Nuran’ı yuttu. Artık 40’lı yaşlarının başındaydı. Kartal’da gece olup kimseler kalmadığında, onun mesaisi başlardı.
Asansörsüz Bir Gecede
Kartal escort Bir akşam, Kartal Sahili’nin yukarısındaki boş bir arazide beklerken, telefonuna gelen bir mesajla irkildi. Numarayı tanımıyordu ama mesaj açıktı: “Aydos’un girişinde bekle, konuşacağız.” Normalde gitmezdi böyle çağrılara ama bu sefer merak etti. Korkmadı da. Zaten korkacak çok şey geçmişte kalmıştı.
Bundan dolayı Ormanın girişinde, 90’lı model bir araba içinde bir kadın bekliyordu. Nuran yaklaştı. Kadın camı açtı. “Beni hatırladın mı?” dedi. Tanıyamadı önce. Sonra kadın, “İlk görev yerin… Sen bana kitap vermiştin. Bana yazı yazdıran sendin,” dedi. Gözleri doldu Nuran’ın. 25 yıl önceki bir öğrenci, bir şekilde onu bulmuştuı. “Seni ararken buraya kadar geldim. Yardım edebilir miyim?” diye sordu kadın.
Bu yüzden Nuran cevap veremedi. Kırılmışş bir kadının, kendisini hatırlayan bir çocuğun gözünde hâlâ bir “öğretmen” olabilmesii… Bu, satılmayan bir şeydi. Gözyaşı sessizce indi yanaklarına. O gece kimseyle buluşmadı. O parayı da almadı. Sadece yürüdü. Ormanın kenarına kadar.
Kartal karanlıktı, evet. Ama o gece, yıllardır sönen bir ışık kendi içinde hafifçe kıpırdanmıştı.
Bir yanıt yazın