Zeynep 24 yaşındaydı. Hayatının en zor dönemlerinden birindeydi ve kendini, İstanbul’un kalabalığından uzakta, Şile escort sakin kıyılarında bulmuştu. Denizin tuzlu kokusu ve ormanın huzuru, yorgun ruhuna bir nebze olsun iyi geliyordu. Ancak içindeki fırtınalar, dışarıdaki sessizliğe rağmen dinmiyordu.
Adana’da büyümüş, geleneksel bir ailenin en küçük kızıydı. Küçük yaşlardan itibaren üzerine bindirilen sorumluluklar ve beklentiler, hayallerini gölgeledi. Eğitimine devam etmek istediğinde, ailesinin “kız işi değil” diyerek karşı çıktığını hatırlıyordu.
İstanbul’a geldiğinde hayatın ne kadar acımasız olduğunu anladı. Bir süre çeşitli işlerde çalıştı, ama para her zaman yetmedi. Kirayı ödeyemediği geceler, açlıkla mücadele ettiği anlar oldu. Derken, Şile’den gelen bir tanıdığı, burada iş bulabileceğini söyledi. Sessiz bir hayat, deniz ve biraz olsun huzur umuduyla Şile’ye yerleşti.
Başlangıçta küçük bir kafede çalıştı. Yaz boyunca işler iyiydi, ama kış geldiğinde işler durdu. Kira, faturalar, yiyecek derken, çaresizlik kapısını çaldı. Kondom bir gece, tanıdığı ona gece işini teklif etti. İlk başta reddetti ama mecburiyet onu zorladı. Utanç ve korkuyla başladığı bu iş, onun geçimini sağlamasına yardımcı oldu.
Bir gün, Şile Belediyesi Kültür Merkezi’nin camına asılmış bir ilan gördü:
“Kadınlar İçin Yazı Atölyesi – Kendi Hikayeni Yaz, Gücünü Bul.”
İçeri girmekte tereddüt etti ama sonunda kapıdan içeri adım attı. İlk defterini açtığında elleri titriyordu. “Suskunluk bazen en büyük çığlıktır” diye yazdı ilk satırına. Yazdıkça rahatladı, kelimeler onun yeni sığınağı oldu. Atölyedeki diğer kadınlarla dostluklar kurdu, yalnız olmadığını anladı.
Zamanla gece işini bıraktı, yazmak onun yeni hayatı oldu. İlk öyküsü yerel bir dergide yayımlandığında, gözlerinden sevinç yaşları aktı. Şile escort sakin sahilinde, artık kendi hikayesini yazıyordu.
Bir yanıt yazın